αναντίληπτος

-η, -ο (Α ἀναντίληπτος, -ον)

νεοελλ.

1. αυτός που δεν έγινε αντιληπτός, αισθητός

2. αυτός που δεν έτυχε κοινωνικής αντιλήψεως και περιθάλψεως

αρχ.

αυτός που δεν αντιλαμβάνεται, δεν αισθάνεται κάτι, αναίσθητος, μη ευαίσθητος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀν-στερ. + ἀντιληπτός. Η λ. μαρτυρείται από το 1846 στον Χρ. Νικολαΐδη (Αδριανουπολίτη)].